تبیین نشانه‌شناختی رمزگان در روش‌های بازنمایی معماری

در نشانه‌شناسی از مفهوم بازنمایی به‌عنوان راهی برای ارزیابی معنای نهفته در متون یاد می‌شود. امروزه استفاده از بازنمایی معماری به‌عنوان یک مفهوم محوری در ساخت واقعیت هم‌چون استفاده از نقشه‌ها و اسکیس‌ها بسیار مرسوم است. آن‌چه واضح است این‌است‌که بازنمایی معماری روش‌های خود را در نظم و معنا بخشیدن به نشانه‌ها یافته‌است؛ لذا برای معناکاوی آن‌ها در متون معماری، می‌باید از مفاهیمی که درک بازنمایی را آسان‌تر می‌کنند؛ استفاده نمود. مفهوم رمزگان با چارچوب‌مند‌کردن نشانه‌ها، آن‌ها را به یک نظام معنادار تبدیل می‌کند و به‌همین جهت در جستار حاضر در کنار مفهوم بازنمایی آورده شده‌است. روش تحقیق نیز در بازنمایی‌های معماری، می‌باید توسط یک روش پژوهش کیفی آمیخته، قبض و بسط داده شده و نظام معنایی آن‌ها رمزگشایی شود. بدین منظور تبیین نشانه‌شناختی انواع بازنمایی‌های معماری بر اساس رابطه میان رمزگان آن‌ها به‌عنوان مسأله اصلی این جستار درنظر گرفته شده‌است. در این راستا با هدف شناخت تفاوت‌های اساسی میان انواع بازنمایی‌ معماری، سه نقش کلی برای آن‌ها فرض شده سپس در بخش تحلیلی با رویکردی تفسیری و ساخت‌گرا، جداول قیاسی ازآمیختن بازنمایی‌ها و رمزگان معماری بر پایه فرضیه‌ها، شکل می‌گیرند. بدین ترتیب تفاسیر به‌دست آمده می‌توانند ظرفیت‌های بازنمایی معماری را خصوصاً در حوزه معانی ضمنی معماری، ارتقاء دهند. در نتیجه می‌توان اظهارکرد که نشانه‌شناسی، بازنمایی‌های معماری را به‌عنوان یک رسانه تولید شکل و معنا تبیین می‌کند. سه اصل تقابل و ترتیب زمانی، مشابهت ظاهری و مجاورت مکانی و هم‌چنین تأثیر از متون مرتبط دیگر به‌عنوان مهم‌ترین دلالت‌های ضمنی در شکل‌گیری بازنمایی معماری مورد نظر قرار گرفته و هرکدام به‌ترتیب میان انواع رمزگان‌های معماری ارتباطات معنایی جدیدی ایجاد می‌کنند