تبیین عوامل مؤثر در سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه: یک پژوهش کیفی

مقدمه: طلاق همه ابعاد زندگی افراد مطلقه و به خصوص زنان را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. در این میان، زنانی که با شرایط پس از طلاق سازگاری بهتری پیدا می‌کنند، از سلامت جسمی و روانی بیشتری برخوردار می‌باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی و تبیین عوامل تأثیرگذار در سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه بود. روش‌: این مطالعه به روش کیفی و بر پایه تحلیل محتوا انجام شد. 19 زن مطلقه به روش نمونه‌گیری هدفمند و به صورت داوطلب از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته تا رسیدن داده‌ها به اشباع کامل، انتخاب شدند. یافته‌ها: از تجزیه و تحلیل داده‌ها یک طبقه اصلی به نام «سازگاری پس از طلاق» به دست آمد که این طبقه از 10 مؤلفه به عنوان طبقات فرعی شامل «کمک و حمایت‌های خانواده و دوستان»، «نگرش‌ها و اعتقادات مذهبی»، «صبر و گذشت»، »شغل و توانایی‌های حرفه‌ای»، «مهارت حل مسأله»، «مدیریت منابع مالی»، «ارتباط اجتماعی و سرگرمی»، «فرزندان منشأ مقاومت»، «مشاوره و کمک‌های حرفه‌ای»، «تفسیر مجدد» و «تبدیل شدن به یک فرد مستقل» تشکیل شد.  نتیجه‎گیری: تحقیق حاضر با کشف و شناسایی عوامل مؤثر در سازگاری پس از طلاق، به متخصصان حوزه خانواده و طلاق جهت تدوین برنامه‌های مناسب برای زنان مطلقه در کسب سازگاری پس از طلاق کمک می‌کند. همچنین، کلیه نهادهای مسؤول در این حوزه و نیز مراکز آموزشی و درمانی مرتبط می‌توانند از نتایج این پژوهش برای کمک به سازگاری زنان مطلقه و کاهش آسیب‌های طلاق بهره ببرند.