تبیین روش‌های تربیت زیبایی شناسی از منظر فریدریش هگل و دلالت‌های تربیتی آن

این پژوهش به دنبال آن است تا با استفاده از روش استنتاجی فرانکنا و تحلیل منابع،کتب و پژوهشهای متعدد پیرامون دیدگاه ایده آل گرایانه هگل روشهایی را در جهت تربیت حس زیباشناسی متربیان در نظام تعلیم و تربیت استخراج کند. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که هگل علاوه بر پرورش حواس،پرورش ذهن را از جمله روشهای تربیت زیبایی شناسی می داند. از نظر هگل ذهن انسان صرفاً انتزاعی و مفهومی نمی ماند،چون اگر انتزاعی و مفهومی بماند نمی تواند بیندیشد یا از اندیشیدن خود،آگاهی یابد. ذهن خود را در فعالیتها و فرآورده های حسی مانند هنر بیگانه یا خارجی می سازد. از میان روش تقلید و آفرینندگی خلّاقانه هنری نیز،هگل روش تقلید را رد می کند و به آفرینندگی خلّاقانه هنری ارج می نهد .هگل همچنین الگوبرداری از طبیعت را یکی از راههای مقدماتی در جهت خلق آثار هنری زیبا می داند.هگل به تعامل بین محیط و ذهن انسان در خلق آثار هنری توجه وافری نشان می دهد.استفاده از هنر و زیبایی شناسی در جهت تحکیم اعتقادات مذهبی و امور معنوی و همچنین تخلیه ی هیجانی و رسیدن به آرامش روحی-روانی نیز از دیگر روشهای تربیت زیبایی شناسی هگل به منظور استفاده در نظام تعلیم و تربیت می باشد.