تبیین رابطۀ جو سازمانی و اعتماد دوگانه از دیدگاه اعضای فدراسیون‌های برتر المپیکی ایران

هدف: جو سازمانی، یکی از ویژگی­های مهم مجموعه­های نظام­مند انسانی است و ارزیابی آن به شناخت عوامل متنوع بر هر سازمانی کمک‌ می­کند. از این­رو، هدف از تحقیق حاضر، مطالعه رابطه جو سازمانی و اعتماد دوگانه (افقی ـ عمودی) از دیدگاه اعضای فدراسیون­های برتر المپیکی ایران (کشتی، وزنه­برداری، تکواندو و دو و میدانی) بود. روش­شناسی: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان فدراسیون­های برتر المپیکی ایران (کشتی، وزنه­برداری، تکواندو و دو و میدانی)، شامل 88 نفر بودند که نمونه آماری به‌صورت تمام‌شمار و برابر با جامعه آماری در نظر گرفته‌شد. برای جمع‌آوری اطلاعات، از سه پرسش‌نامه استاندارد جو سازمانی مقیمی و رمضان (1390)،  اعتماد بین فردی (افقی) مک آلیستر (1995) و پرسش‌نامه اعتماد به مافوق (عمودی) شورمن و بالینگر (2006) استفاده‌ شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها علاوه بر آمار توصیفی، در بخش آمار استنباطی از آزمون های کولموگروف‌-اسمیرنف جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده­ها، همبستگی پیرسون به‌منظور رابطه­سنجی میان متغیرها و هم‌چنین از آزمون­های تحلیل واریانس یک‌راهه و تعقیبی توکی جهت مقایسه میانگین نمرات جو سازمانی و اعتماد دوگانه استفاده شد. یافته­ها: نتایج تحقیق نشان‌داد، بین جو سازمانی فدراسیون­ها با اعتماد دوگانه، شامل اعتماد بین فردی (افقی) و اعتماد به مافوق (عمودی)، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (001/0=P). در این بین، شدت رابطه بین جو سازمانی و اعتماد به مافوق چشم­گیرتر بود (001/0=p ،363/0=r). بخش دیگری از نتایج نشان داد که از نظر متغیر اعتماد، بین فدراسیون­های مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود نداشت (119/0=P)؛ اما از لحاظ جو سازمانی تفاوت معنادار وجود داشت (027/0=P). نتیجه­گیری: هرچه جو سازمانی حاکم در یک فدراسیون بهتر و سالم تر باشد، این انتظار وجود دارد که سطح بالاتری از اعتماد سازمانی نیز در آن‌جا وجود داشته‌باشد.