تبیین رابطۀ بین نظام راهبری شرکتی و سرمایۀ فکری از دیدگاه نظریۀ نمایندگی: رویکرد الگو‏سازی معادلات ساختاری

سرمایۀ فکری به عنوان یک دارایی غیرملموس و ایجاد شده در داخل خود سازمان، منبع استراتژیکی است که شرکت را قادر به ایجاد مزیت رقابتی و عملکرد مالی برتر می‏نماید؛ اما به واسطۀ عدم گزارشگری اقلام مربوط به سرمایۀ فکری، بین مدیریت و سهامداران شرکت، پیرامون سرمایۀ فکری سازمان، نوعی عدم تقارن اطلاعاتی وجود دارد که این عدم تقارن اطلاعاتی می‏تواند منجر به افزایش هزینه‏های نمایندگی گردد. از آن‏جا که خاستگاه نظام راهبری شرکتی به نظریۀ نمایندگی و کاهش تعارضات بین مدیر و سهامداران بر می‏گردد، در پژوهش حاضر، ارتباط بین نظام راهبری شرکتی و سرمایۀ فکری با رویکرد الگو‏سازی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. جامعۀ آماری پژوهش را شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‏های 1385 تا 1391 تشکیل می‏دهد. پس از اطمینان یافتن از برازش قابل قبول الگو‏های اندازه‏گیری و ساختاری پژوهش، نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین نظام راهبری شرکتی و سرمایۀ فکری ارتباط معناداری وجود ندارد.