تبیین رابطه ی میزان سرمایه ی فرهنگیِ زنان شاغل، با نوع روابط همسران در خانواده

هدف این مقاله، تبیین رابطه میزان سرمایه فرهنگی زنان با نوع روابط همسران در خانواده است. در این پژوهش پس از تحلیل نظریات و مطالعات انجام‌شده در این زمینه، به‌منظور تبیین مسئله‌ی نوع روابط همسران در خانواده به لحاظ دموکراتیک بودن، از تئوری منابع (نظریه‌های بلود و ولف، گیدنز، کرامول، ویلموت و یانگ) و تئوری مبادله (نظریه‌های پیتر بلا) استفاده می‌کنیم. سرمایه‌ی فرهنگی با استفاده از نظریه‌ی بوردیو، از سه بخش سرمایه‌ی تجسم‌یافته، عینیت‌یافته و نهادی‌شده تشکیل می‌شود و شامل دانش‌ها، مهارت‌ها و هنرهایی است که افراد آن‌را از طریق آموزش و زمینه‌ی فرهنگی به‌دست می‌آورند. هم‌چنین مالکیت میراث‌های فرهنگی و سهولت دست‌رسی به آن‌ها و داشتن مدرک تحصیلی نیز است. روش این پژوهش پیمایشی است و گردآوری اطلاعات با استفاده از روش نمونه‌گیریِ تصادفی از میان 324 زن متأهل و تکنیک پرسش‌نامه انجام می‌شود. پردازش داده‌ها به دو روش دومتغیره و چندمتغیره انجام می‌شود و یافته‌ها نشان می‌دهد که با بالا رفتن سرمایه‌ی فرهنگی زنان، روابط آن‌ها با همسر دموکراتیک‌تر می‌شود. از میان متغیرهای زمینه‌ای میان پایگاه اجتماعی- اقتصادی زنان، میزان درآمد شوهر و منزلت شغلی شوهر با نوع روابط همسران رابطه‌ای معنادار وجود دارد.