تبیین تأثیر سرمایۀ اجتماعی، سرمایۀ روان‌شناختی، جو سازمانی و سابقۀ شغلی بر فرسودگی شغلی مورد مطالعه: اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تبریز

سازمان بخش عمده‌ای از زندگی افراد شاغل را تشکیل می‌‌دهد. زمانی که محل کار پرتنش باشد، سلامت روانی و اجتماعی فرد تهدید می‌شود و ممکن است او را دچار فرسودگی شغلی کند. بر همین اساس در پژوهش حاضر کوشش می‌شود میزان فرسودگی شغلی میان اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تبریز و تأثیر سرمایۀ اجتماعی، سرمایۀ روان‌شناختی، جو سازمانی و سابقۀ شغلی بر فرسودگی شغلی مطالعه شود. پژوهش به‌صورت کمی و با فن پیمایشی در سال 1396 انجام شده است. تعداد جامعۀ آماری 800 نفر بود که از این تعداد 121 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات بیشتر پرسش‌نامه‌های استاندارد موجود بوده است. نتایج تحلیل توصیفی نشان دادند میانگین میزان فرسودگی شغلی بین اعضای هیئت‌علمی 14/21% بوده است. نتایج به‌‎دست‌آمده از الگوی ساختاری فرسودگی شغلی نیز بیان‌کنندۀ آن است که سرمایۀ اجتماعی، سرمایۀ روان‌شناختی و جو سازمانی از عوامل تأثیرگذار بر فرسودگی شغلی‌اند؛ به عبارت دیگر، اگر سرمایۀ اجتماعی و سرمایۀ روان‌شناختی اعضای هیئت‌علمی در سطح مناسب و جو سازمانی برای فعالیت مطلوب باشد، میزان فرسودگی شغلی به‌‎طور معنی‌داری کاهش می‌یابد. بین متغیرهای پژوهش، سابقۀ شغلی در میزان فرسودگی شغلی تأثیر معنی‌داری نداشته است.