تبیین ایده‌پردازی خودکشی از دیدگاه نظریه فشار عمومی

امروزه خودکشی از جدی­ترین و پرخطرترین آسیب­های اجتماعی است که شاهد روند رو به رشد آن در میان نوجوانان و جوانان هستیم. با افزایش میزان این آسیب در میان قشر جوان جامعه ضرورت پژوهش و راهکارهای جدی جهت پیشگیری از آن بطور جدی احساس می­شود. بر این اساس، هدف اصلی از تحقیق حاضر تبیین ایده­پردازی خودکشی در میان دانشجویان دانشگاه مازندران بوده است. به همین منظور، از روش تحقیق پیمایشی و ابزار پرسش­نامه برای جمع­آوری اطلاعات استفاده شده است. جمعیت تحقیق پژوهش حاضر را کلیه­ی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه مازندران تشکیل داده­اند که در مجموع تعداد 438 نفر از این دانشجویان به روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی متناسب انتخاب شدند. یافته­های تحقیق بیانگر آن است که بین دختران و پسران در ایده­پردازی خودکشی تفاوت معناداری وجود دارد و پسران نسبت به دختران میزان بیشتری از          ایداه­پردازی خودکشی را در زندگی خود تجربه کرده­اند؛ همچنین حذف محرک مثبت، حضور محرک منفی، حالات عاطفی منفی و رفتارهای انحرافی با متغیر وابسته (ایده­پردازی خودکشی) رابطه­ی مثبت و معناداری داشته­اند. نتایج تحلیل رگرسیونی چندگانه نیز نشان می­دهد که متغیرهای حالات عاطفی منفی و حذف محرک مثبت به ترتیب از بیشترین و کمترین قدرت پیش­بینی کننده­گی ایده­پردازی خودکشی برخوردار بودند.