تاثیر کم آبیاری برخصوصیات فیزیولوژیکی و عملکرد دانه ارقام آفتابگردان روغنی

به منظور بررسی تاثیر تنش کم آبی برخصوصیات فیزیولوژیکی و عملکرد دانه آفتابگردان روغنی آزمایشی به صورت طرح کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهارتکرار طی سال های 1383و1384 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان خوی اجرا گردید. سطوح آبیاری به عنوان عامل اصلی در شش سطح (شامل 70-70-70، 90-90-90، 110-110-110، 90-70-90،110-70-110،90-90-110میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A به ترتیب از مرحله استقرار بوته تا رویت طبق، رویت طبق تا شروع زرد شدن طبق و شروع زردشدن تا رسیدگی فیزیولوژیکی) و ارقام شامل رکورد های سان 33 و آرماویرسکی به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان داد با افزایش فاصله آبیاری ها از طول دوره رسیدگی، شاخص سطح برگ و میزان آب نسبی برگ ها، عملکرد دانه و روغن کاسته شده و برمیزان پرولین برگ ها افزوده شد. سطوح آبیاری 70-70-70و90-70-90 میلی متر تبخیر با شاخص سطح برگ 7/4 طی مرحله گرده افشانی، حداکثر عملکرد دانه و روغن را به ترتیب با 5125 و 2382 کیلوگرم در هکتار تولید نمودند. ارقام رکورد و های سان 33 با دوره رسیدگی، شاخص سطح برگ و میزان آب نسبی مطلوب بالاترین عملکرد دانه و روغن را نسبت به رقم آرماویرسکی داشتند. با توجه به اثرات متقابل معنی دار بین فاکتورهای آزمایشی از لحاظ شاخص سطح برگ، عملکرد دانه و روغن به نظرمی رسد با اعمال تنش کم آبی و آبیاری پس از 110 میلی متر تبخیر، از توسعه برگ ها کاسته شده و همین مسئله منجر به کاهش عملکرد دانه و روغن ارقام آفتابگردان گردید، زیرا که حداقل مقادیر سه صفت مذکور (شاخص سطح برگ، عملکرد دانه و روغن ) در تیمار آبیاری پس از 110 میلی متر مشاهده گردید.