تاثیر مرکزی هیستامین و آنتی هیستامین ها بر درجه حرارت بدن خرگوش

هدف: مطالعه اثر تزریقات داخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیستهای H1 و H2 آن بر درجه حرارت خرگوش. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: سی قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن 3- 5/2 کیلو گرم. روش: قرار دادن کانول از فلز زنگ نزن راهنما به شماره 21 در داخل بطن جانبی مغز، تزریقات داخل بطن مغزی هیستامین ( 25، 50 و 75 میکروگرم ) ، پرومتازین ( 150 میکروگرم )، رانیتیدین ( 150 کیلوگرم ) و سالین نرمال ( کنترل ) به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، اندازه گیری درجه حرارت رکتوم با ترمومتر دیجیتال در دقایق 15، 30، 45، 60، 75 و 90 پس از تزریقات. تجزیه تحلیل آماری: آنالیز واریانس یک طرفه با اندازه گیری مکرر، آزمون دانکن و آزمون ,, t ،، زوج. نتایج: تزریق داخل بطن مغزی هیستامین در مقادیر 50 تا 75 میکروگرم به ازای هر حیوان موجب کاهش درجه حرارت رکتوم به ترتیب تا 30 و 60 دقیقه پس از تزریق شدند. پرومتازین به تنهایی در مقدار 150 میکروگرم به ازای هر حیوان اثری بر درجه حرارت بدن نگذاشت، اما رانیتیدین به تنهایی در همان مقدار موجب افزایش درجه حرارت رکتوم تا 30 دقیقه پس از تزریق شد. از طرف دیگر پیش تزریق پرومتازین کاهش درجه حرارت ناشی از تزریق پرومتازین کاهش درجه حرارت ناشی از تزریق هیستامین را مهار نکرد، در حالی که پیش تزریق رانیتیدین از اثر هیپوترمیک هیستامین جلوگیری نمود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان چنین استنباط نمود که فعال شدن سیستم هیستامینرژیک مغز خرگوش یک اثر هیپوترمیک از طریق گیرنده H2 و نه H1 مرکزی آن ایجاد می کند. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 3، 12-7 .