تاثیر محافظه‌کاری حسابداری بر میزان تامین مالی از بانک‌ها و موسسات مالی در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این پژوهش، رابطۀ بین محافظه‌کاری مشروط و نامشروط حسابداری را با میزان تأمین مالی از بانک‌ها و مؤسسات مالی، در نمونه‌ای متشکل از 138 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازۀ زمانی 1384 تا 1393 بررسی می‌کند. همچنین، در این پژوهش، میزان تأثیر محافظه‌کاری مشروط و نامشروط در اخذ تسهیلات مالی از بانک‌ها و مؤسسات مالی، مقایسه شده است. به منظور سنجش محافظه‌کاری مشروط از معیار خان و واتز (2009) و برای اندازه‌گیری محافظه‌کاری نامشروط، از معیار بیور و رایان (2000) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که با افزایش محافظه‌کاری مشروط و نامشروط، حجم تسهیلات دریافتی شرکت‌ها از بانک‌ها و مؤسسات مالی افزایش می‌یابد. به بیان دیگر، بانک‌ها و مؤسسات مالی، تمایل بیشتری به اعطای وام به شرکت‌هایی دارند که درجۀ بالاتری از محافظه‌کاری را اعمال می‌نمایند. همچنین، یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که محافظه‌کاری مشروط نسبت به محافظه‌کاری نامشروط، تأثیر بیشتری بر حجم تسهیلات دریافتی شرکت‌ها از بانک‌ها و مؤسسات مالی دارد.