تاثیر قنداق بر پاسخ به درد ناشی از خونگیری وریدی در نوزادان زودرس : کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده

مقدمه: نوزادانی که قبل از 37 هفته به دنیا می آیند جهت حفظ و ارتقاء حیاتشان روزانه 12 تا 15 پروسیجر دردناک دریافت می کنند. علیرغم پیشرفت های اخیر در علم نوروبیولوژی هنوز 40 تا 90% نوزادان هیچگونه اقدام پیشگیرانه یا درمانی جهت کاهش درد ناشی از پروسیجرها دریافت نمی کنند. رایجترین این پروسیجرها خونگیری است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر قنداق بر درد ناشی از خونگیری وریدی در نوزادان زودرس انجام شد. روش: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار می باشد که بر روی 60 نوزاد زودرس بستری در بیمارستان خلیج فارس بوشهر انجام شد. نوزادان به روش تخصیص تصادفی بلوک به دو گروه کنترل و قنداق تقسیم شدند. نوزادان گروه قنداق از 10 دقیقه قبل از خونگیری، بوسیله ملحفه نازکی قنداق شدند. در دو گروه، میزان ضربان قلب و اشباع اکسیژن خون شریانی در مقاطع زمانی 30 ثانیه قبل، حین،30 ،60 ،90 و 120 ثانیه پس از خونگیری اندازه گیری و ثبت شد. از لحظه خونگیری تا 2 دقیقه پس از آن از چهره نوزادان فیلمبرداری صورت گرفت و فیلمها توسط یک کمک پژوهشگر ناآگاه از نوع مداخله، مشاهده و ابزار بررسی درد نوزادان(PIPP) برای فواصل زمانی 30 ثانیه ای تکمیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، در تمام لحظات، بین دو گروه، تفاوت آماری معنا داری وجود داشت(P =0/000). در تمام لحظات، نوزادان گروه کنترل، درد شدید ( PIPP ≥12 ) و نوزادان گروه قنداق درد خفیف تا متوسطی ( 12≤ PIPP≥ 7 ) داشتند. همچنین در گروه قنداق درد در ثانیه 120 نسبت به لحظه خونگیری کاهش زیادی داشت اما در گروه کنترل کاهش محسوسی مشاهده نشد. همچنین در گروه قنداق تغییرات ضربان قلب و اشباع اکسیژن خون شریانی کمتر از گروه کنترل و میزان آنها نیز پایدارتر بود. نتیجه گیری : نتایج مطالعه نشان داد قنداق می تواند درد ناشی از خونگیری در نوزادان زودرس را کاهش دهد و علائم حیاتی آنها را در وضعیت بهتری حفظ کند.