تاثیر زمان و ترکیب محیط کشت بر تولید IAA توسط جدایه های مختلف سودوموناس فلورسنت و تاثیر جدایه ها بر رشد ذرت (Zea mays L)

باکتری­های سودوموناس فلورسنت از مهم­ترین باکتری­های محرک رشد گیاه در ریزوسفر گیاهان مختلف زراعی می­باشند که با داشتن خصوصیات محرک رشدی متعدد، می­توانند موجب بهبود رشد گیاه گردند. تولید غلظت­های بالای IAA یکی از ویژگی‌های بارز برای اکثر این باکتری­ها است. به­منظور بررسی توانایی تولید اکسین توسط سویه­های مختلف باکتری سودوموناس فلورسنت در زمان­های متفاوت و در محیط­های کشت­ TSB و DF و همچنین تعیین تاثیرات این سویه­ها بر شاخص­های رشد گیاه ذرت، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. نتایج نشان­دهنده توانایی تمام سویه­ها، در تولید IAA بود. متوسط میزان تولید IAA در محیط کشت TSB بین 040/0 تا 3/34 میلی­گرم بر لیتر متغیر بود. سویه­های13p و 26p در روز پنجم به­ترتیب کم­ترین و بیشترین میزان IAA را تولید نمودند. در محیط کشت DF نیز متوسط تولید IAA توسط جدایه­ها بین 043/0 تا 03/6 میلی­گرم بر لیتر متغیر بود. همبستگی معنی­دار بین اکسین تولید شده در دو محیط کشت در روزهای مختلف، نشان داد که روند تولید اکسین توسط جدایه­ها در هر دو محیط کشت یکسان است و جدایه­هایی که توان بالایی در تولید اکسین دارند در هر دو محیط مقادیر بالاتری اکسین در مقایسه با جدایه­های ضعیف تولید کردند. نتایج آزمون گلخانه­ای نیز نشان داد که تلقیح جدایه­های مورد استفاده، وزن خشک اندام هوایی را تا بیش از 100 درصد و طول اندام هوایی، سطح برگ و کلروفیل را به­ترتیب 1/53، 2/57، 3/22 درصد افزایش دادند. کاربرد اکثر جدایه­ها سبب کاهش وزن خشک ریشه گردید. نتایج نشان­دهنده­ی وجود همبستگی مثبت و معنی­دار بین تولید IAA در دو محیط غنی TSB و حداقل DF بود. این همبستگی بیان­گر این است که در انتخاب جدایه­های برتر می­توان از هر دو محیط کشت استفاده کرد.