تاثیر حرکت‌های منتخب ریتمیک بر هماهنگی دست – پای کودکان دختر دارای اختلال هماهنگی رشدی

زمینه و هدف: اختلال هماهنگی رشدی وقتی رخ می دهد که در رشد مهارت های حرکتی تاخیر بیافتد یا در انجام حرکات هماهنگ مشکلاتی بروز کند که نتیجه آن عدم توانایی انجام وظایف روزمره است. این مطالعه با هدف بررسی اثر یک دوره حرکت های منتخب ریتمیک بر هماهنگی دست و پای کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجریی ابتدا توسط غربالگری از طریق پرسشنامه رشدی ویلسون و سیاهه مشاهده حرکتی آموزگاران از بین 475 دانش آموز دختر دبستانی (6 تا 11 ساله) شهرکرد تعداد 30 کودک دارای ناهنجاری هماهنگی رشدی انتخاب شدند. از این گروه پیش‌ـ آزمون توسط مقیاس رشد حرکتی لینکن‌ـ اوزرتسکی (آیتم‌های مربوط به هماهنگی دست و پا) اخذ شد و سپس با تقسیم تصادفی، در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی در یک دوره برنامه‌ی منتخب حرکات ریتمیک به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه) شرکت کردند، در انتها مجدداً آیتم‌های مربوط به هماهنگی دست – پا مقیاس رشد حرکتی لینکن‌ـ اوزرتسکی از هر دو گروه اخذ شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در پیش آزمون میانگین هماهنگی دست و پای (گروه تجربی و کنترل) تفاوت معنادار وجود ندارد، اما در پس آزمون میانگین هماهنگی دست و پا در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود (01/0P