تاثیر تمرین تناوبی و سن بر سطح لاکتات (La) و فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) خون موش های صحرایی نر نژاد ویستار

مقدمه: فعالیت بدنی و سن از عوامل اثر گذار بر سطح لاکتات و لاکتات دهیدروژناز هستند و به نظر می رسد، فعالیت بدنی می تواند، تغییرات مورفولوژیک و متابولیک ناشی از این عوامل که همراه با افزایش سن، باعث کاهش توانایی و تضعیف عملکرد ورزشی می شوند را تعدیل نماید. هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی آثار تمرین تناوبی بر سطح لاکتات و فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز موش های پیر و جوان بود. روش کار: تعداد 40 سر موش در دو گروه سنی پیر (سن 27 ماه و وزن 31± 389 گرم) و جوان (سن 3 ماه و وزن 13± 224 گرم) تهیه شده و هر گروه، به طور تصادفی به دو گروه شاهد (10 = n) و تجربی (10 = n) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل، 4 دقیقه دویدن و 2 دقیقه استراحت فعال در10وهله تمرینی روی گروه تجربی اجرا شد. این برنامه به مدت 60 دقیقه، 6 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بصورت فزاینده روی نوارگردان انجام شد. موش ها 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، با ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش شدند و خونگیری برای اندازه گیری لاکتات و فعالیت آنزیم LDH، از قلب حیوان انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحقیق، تفاوت معنی داری در سطح لاکتات خون چهار گروه مشاهده نشد، ولی در میزان فعالیت آنزیم LDH، تفاوت معنی داری بین گروه جوان تجربی و جوان شاهد دیده شد (05/0 p <). نتیجه گیری: این نتایج نشان دهنده افزایش پاکسازی لاکتات بعد از تمرین تناوبی است. به علاوه به نظر می رسد، تاثیر تمرین روی پاکسازی لاکتات در جوانی و سالمندی مشابه باشد. پایش لاکتات جریان خون برای پرسازی مجدد گلیکوژن عضلات و تنظیم PHi یک مزیت مهم است.