تاثیر تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر بیان ژن Pgc1α وUcp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی و چربی قهوه ای در موش‌های نر C57BL/6

هدف از این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی و رژیم غذائی بر بیان ژن Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی موش‌های نر چاق و نرمال C57BL/6 می‌باشد. 48 سر موش نر C57BL/6 به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 1. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب، 2. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی کم چرب (به مدت 12 هفته). سپس هر دو گروه چاق و نرمال براساس میانگین وزنی برابر به چهار گروه تقسیم شدند: رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HF-E)، رژیم غذایی پرچرب-بی تحرک (HF-S)، رژیم غذایی کم چرب-تمرین (LF-E)، رژیم غذایی کم چرب-بی تحرک (LF-S). موش‌های گروه تمرینی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته، با سرعت متوسط 19 متر در دقیقه و به مدت 45 دقیقه، تحت تمرین روی تردمیل قرار گرفتند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش‌ها قربانی شدند. بافت چربی سفید زیرپوستی و چربی قهوه ای جدا و برای اندازه گیری بیان Pgc1α و Ucp1 در نیتروژن مایع فریز شد و با استفاده از q-PCRبیان ژن کمی سازی و از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح 05/0˂p استفاده شد. نتایج نشان داد رژیم پرچرب منجر به افزایش معنی دار در سطوح Pgc1α در بافت چربی سفید زیرپوستی و چاقی منجر به کاهش معنی دار آن شده است. علاوه بر این، چاقی و تمرین استقامتی منجر به کاهش معنی دار بیان Pgc1α در بافت چربی قهوه ای شده است. همچنین بیان Ucp1 در گروه‌های چاق به طور معنی داری کمتر از گروه‌های نرمال بوده است (05/0˂p). نتایج نشان می‌دهد که سطوح Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی زیرپوستی و قهوه ای موش‌های چاق به طور معنی دار کاهش می‌یابد که بیان‌گر اختلالات متابولیک در اثر چاقی می‌باشد. در حالیکه تمرین استقامتی منجر به افزایش بیان Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی می‌شود.