تاثیر تمرینات بازخوردی بر عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان فعال در معرض آسیب لیگامان متقاطع قدامی

مقدمه و اهداف آسیب لیگامان متقاطع قدامی یکی از شایع‌ترین آسیب‌های اندام تحتانی است و می‌تواند منجر به دوری از میادین ورزشی به مدت طولانی و بروز مشکلات ثانویه مانند استئوآرتریت زانو شود. یکی از عواملی که از این آسیب جلوگیری می‌کند، اصلاح الگوهای حرکتی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات اصلاح الگوی حرکت بر عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان مستعد آسیب لیگامان متقاطع قدامی بود. مواد و روش‌ها 30 آزمودنی زن مستعد آسیب لیگامان متقاطع قدامی (غربالگری­شده به‌وسیله آزمون تاک) با میانگین سن 83/1±81/24 سال، قد 33/4±03/164 سانتی­متر و وزن 82/3±6/63 کیلوگرم هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرین (n=15) و کنترل (n=15) تقسیم‌بندی شدند. از تست تعادل  Yجهت سنجش تعادل، گونیامتر یونیورسال جهت سنجش حس عمقی و پرش سه‌گانه هاپ جهت سنجش عملکرد آزمودنی‌ها پیش و پس از هشت هفته تمرینات اصلاح الگوی حرکت استفاده شد. به‌منظور تجزیه­وتحلیل داده‌ها از آزمون تی‌زوجی و مستقل و نرم‌افزار SPSS نسخه 21 در سطح معناداری p<0/5 استفاده شد. یافته­ ها  نتایج تجزیه‌وتحلیل آماری نشان داد که بعد از اجرای تمرینات اصلاح الگوی حرکت، تغییرات معنادار در حس عمقی زانو (001/0=P)، تعادل (001/0=P) و عملکرد (001/0=P) آزمودنی‌های گروه تمرین ایجاد شده است، در حالی ‌که این تفاوت در گروه کنترل معنادار نیست. نتیجه‌ گیری تمرینات اصلاح الگوی حرکت از طریق تأثیر بر عضلات و اصلاح راستای مناسب اندام تحتانی می‌تواند منجر به کنترل حرکاتی که آسیب لیگامان متقاطع قدامی را ایجاد می‌کند، شود و با در نظر گرفتن اثر این تمرینات بر بهبود تعادل، حس عمقی و عملکرد گروه تمرین پیشنهاد می‌شود که این تمرینات در پیشگیری از آسیب لیگامان متقاطع قدامی در آینده مورد استفاده قرار بگیرد.