تاثیر برنامه‌ریزی راهبردی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی انعطاف‌پذیری سازمانی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر برنامه‌ریزی راهبردی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی انعطاف‌پذیری سازمانی با ارایه یک مدل در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون‌های ورزشی انجام گرفت. روش شناسی: روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران ارشد، میانی و عملیاتی شاغل در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون‌های ورزشی در سال 1395 تشکیل دادند. با توجه به تعداد کم جامعه آماری، تعداد نمونه برابر با تعداد جامعه در نظر گرفته شد. تعداد 60 پرسشنامه توزیع گردید و در مجموع 46 پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفت. از پرسشنامه اصلاح شده برنامه‌ریزی راهبردی و انعطاف پذیری سازمانی یزدان‌پناه و سلطانی (1393) و پرسشنامه 20 سوالی اثربخشی سازمانی هسو (2002) استفاده شدکه پایایی آنها با روش آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزارهای spss نسخه 20 و pls نسخه 3 انجام شد. یافته‌ها: نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد برنامه‌ریزی راهبردی بر انعطاف‌پذیری سازمانی و انعطاف‌پذیری سازمانی نیز بر اثربخشی سازمانی اثر مثبت و معنادار داشت و نقش واسطه‌ای انعطاف‌پذیری در ارتباط میان برنامه‌ریزی راهبردی و اثربخشی تایید شد. همچنین از بین متغیرهای انعطاف‌پذیری سازمانی، انعطاف‌پذیری تکنولوژی و پژوهشی اثر معناداری بر اثربخشی سازمانی نداشتند. اما به ترتیب متغیرهای انعطاف‌پذیری آموزشی، انعطاف‌پذیری ساختاری و انعطاف‌پذیری مالی بیشترین تاثیر را بر اثربخشی سازمانی داشتند. نتیجه‌گیری: توصیه می شود به منظور تقویت عوامل انعطاف‌پذیری آموزشی، انعطاف‌پذیری ساختاری و انعطاف‌پذیری مالی در سازما‌‎ن‌های ورزشی بکار بست تا اثربخشی برنامه‌های راهبردی تقویت گردد.