تاثیر آموزش احیای قلبی ریوی پایه به روش نمایش بر عملکرد سربازان یگانهای منتخب نظامی

مقدمه: ایست قلبی یکی از مهم‌ترین علت‌های مرگ و میر در ایران به حساب می‌آید. عملکرد اولین افرادی که در دقایق اول با این بیماران سر و کار دارند، در پیش آگهی بیماری، مرگ و زندگی بیمار اهمیت ویژه‌ای دارد. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش احیا قلبی ریوی پایه به روش نمایش بر عملکرد سربازان انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1396 انجام شد، دو یگان از یگان‌های مستقر در شهر خرم‌آباد به روش تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و مقایسه تخصیص یافتند. تعداد 25 نفر از سربازان از هر یگان به طور تصادفی انتخاب شدند. پیش آزمون از هر دو گروه با چک لیست عملکرد محقق ساخته روا و پایا به عمل آمد. سپس آموزش گروه مداخله توسط محقق به روش نمایش و آموزش گروه مقایسه توسط یگان بهداری و طبق روال سابق انجام شد. پس از یک هفته، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. در انتها داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماره دقیق فیشر، تی مستقل و تی زوجی در نرم‌افزار Spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معناداری نداشتند (05/0‌P>). میانگین نمره عملکرد قبل از مداخله در گروه مداخله 68/1 ± 56/2 و در گروه مقایسه 70/1 ± 08/2 بود (05/0‌P>) که یک هفته بعد از مداخله در گروه مداخله به 17/2 ± 60/20 و در گروه مقایسه به 16/2 ± 48/1 افزایش یافت. آزمون آماری تی مستقل نشان داد این اختلاف در مرحله‌ی پس آزمون بین دو گروه به لحاظ آماری، معنادار است (001/0‌P<). آزمون تی زوجی نشان داد که بین نمرات عملکرد احیا قلبی ریوی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله اختلاف معنی‌داری وجود داشت (001/0‌P<)، اما بین نمرات عملکرد احیا قلبی ریوی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون گروه مقایسه، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (05/0‌P>). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از اثر بخش بودن آموزش احیا قلبی ریوی بود. لذا، توصیه می‌شود، به جهت اهمیت آموزش احیا قلبی ریوی پایه به نیروهای وظیفه، دوره‌های آموزشی به صورت عملی و با استفاده از روش تدریس نمایش برگزار شود.