تاثیرمداخله آموزشی مبتنی بر مدل ارتقاء دهنده سلامت پندربرخودکارآمدی بیماران در خصوص رفتارهای خودمراقبتی پس از جراحی قلب

مقدمه: یکی از عوامل مهم در بهبود بیماران پس از جراحی قلب، میزان خودکارآمدی است که منجربه توانمند شدن بیماران جهت مراقبت از خود می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل ارتقاء سلامت بر خودکارآمدی بیماران پس از جراحی قلب انجام شد. روش کار: دراین مطالعه نیمه تجربی تعداد 220 بیمار، یکماه پس از جراحی قلب بصورت تصادفی بدو گروه آزمون و شاهد (هرگروه 110 نفر) تقسیم شدند. جمع آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته خودمراقبتی مبتنی بر مدل پندر بود. این ابزار 97 سؤال دارد و میانگین CVI و CVR کل پرسشنامه بترتیب 90/0 و 84/0 تعیین گردید. ضریب آلفای کرونباخ کل پرسشنامه 77/0 بود. قبل از اجرای مداخله آموزشی، پرسشنامه خودمراقبتی برای دوگروه تکمیل شد. طراحی برنامه آموزشی مطابق با مراحل مدل ارتقاء دهنده سلامت (HPM) انجام شد. گروه آزمون مداخله مورد نظر را دریافت کردند. گروه شاهد نیز مراقبتهای معمول را دریافت نمودند. بیماران دو گروه 3 و 6 ماه پس از مداخله آموزشی پیگیری شدند و مجدداً پرسشنامه مربوطه برای آنها تکمیل گردید. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Spss-22 و آزمونهای Chi-Square و آنالیز واریانس با داده‌های تکراری در سطح معنی داری (05/0 > P) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان می‌دهد تغییرات خودکارآمدی درک شده در طول زمان بطور معنی داری تغییرکرده است (001/0 > P) و تأثیر مداخله پس ازکنترل برای بقیه متغیرها نیز معنی دار شده است (036/0 = P). بعبارتی میانگین نمره سازه خودکارآمدی درگروه مداخلـه در دو زمان 3 و 6 ماه پس از مداخله بالاتر از گروه کـنترل بود. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج این پژوهش، استفاده از مدل ارتقاء دهنده سلامت پندر بعنوان یک الگو در بهبود خودکارآمدی بیماران پس از جراحی قلب، توصیه و تاکید می‌گردد.