تاب آوری اقتصاد کلان و ورشکستگی نظام بانکی (مطالعه بین کشوری)

هدف این مقاله برآورد اثر تاب­آوری اقتصاد کلان در چارچوب الگوهای مختلف (بریگوگلیو- بورمن) بر احتمال ورشکستگی نظام بانکی با استفاده از داده­های سالیانه (2016-2005) 125 کشور در قالب مدل‌های لوجیت و پروبیت است. نتایج کلی نشان می­دهد با افزایش تاب­آوری و نرخ رشد اقتصادی، احتمال ورشکستگی نظام بانکی کاهش یافته است. بر اساس الگوی بریگوگلیو؛ تأثیر افزایش حکمرانی خوب و کارایی بازار بر احتمال ورشکستگی، منفی و افزایش بی­ثباتی اقتصاد کلان سبب افزایش احتمال ورشکستگی شده است. در الگوی بورمن؛ افزایش حکمرانی خوب، سلامت سیاست پولی، قدرت خارجی، استقلال صادرات، اعتبارات و ذخایر سبب کاهش احتمال و افزایش کسری بودجه سبب افزایش احتمال ورشکستگی بانکی شده است. در ضمن بهبود نهادها با اثرگذاری بر بی‌ثباتی اقتصاد کلان، احتمال ورشکستگی را کاهش داده است. اثر مطالبات غیرجاری بر احتمال ورشکستگی، مثبت و اثر نسبت کفایت سرمایه، حاشیه سود، بازده دارایی و دارایی نقد بر احتمال ورشکستگی، منفی برآورد شده است.