تأثیر "واقعیت درمانی گروهی" بر سازگاری همسران جانبازان دچار اختلال تنش پس از سانحه

مقدمه: کاهش سازگاری همسران جانبازان در اثر آسیب‌های ناشی از جنگ از جمله اختلال تنش پس از سانحه، یکی از چالش‌های خانواده‌های جانبازان است که نیازمند توجه بیشتری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر واقعیت درمانی گروهی بر سازگاری همسران جانبازان دچار اختلال تنش پس از سانحه سال 1395 انجام شد. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی،34 نفر از همسران جانبازان دچار اختلال تنش پس از سانحه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به تصادفی ساده در دو گروه آزمون وکنترل قرار گرفتند (در هر گروه 17 نفر). مداخله واقعیت درمانی گروهی، طی 8 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) برای گروه مداخله انجام شد. برای گرد آوری داده‌ها از پرسشنامه جمعیت شناختی و "آزمون سازگاری زناشویی لاک -والاس" (Lock–Wallace Marital Adjustment Test) که روایی و پایاییان در مطالعات قبلی مورد تأیید قرار گرفته است، استفاده شد. پرسشنامه در دو مرحله پیش آزمون وپس آزمون استفاده شد. داده با نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 16 تحلیل شد. یافته‌ها: میزان سازگاری زناشویی قبل از مداخله در گروه مداخله 58/22 ± 76/64 و گروه کنترل 28/19 ± 64 بود که اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (91/0 = P). بعد از مداخله سازگاری زناشویی در گروه مداخله 59/22 ± 76/81 و گروه کنترل 71/21 ± 3/65 اختلاف معنی‌داری نشان داده شد (039/0 = P). نتیجه گیری: واقعیت درمانی گروهی موجب افزایش سازگاری در همسران جانبازان گردید. لذا استفاده از این روش درمانی ارتقا سازگاری همسران جانبازان پیشنهاد می‌شود.