تأثیر یادگیری تلفیقی بر میزان یادگیری و انگیزش تحصیلی دانشجویان

پژوهش حاضر باهدف بررسی بهبود یادگیری و انگیزش از راه یادگیری تلفیقی در دانشجویان کارشناسی دانشگاه علامه طباطبائی صورت گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش عبارت بود از کلیه دانشجویان دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه علامه طباطبائی که در نیمسال اول سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری، با روش غیر تصادفی و در دسترس انتخاب‌شده و جایگزینی در دو گروه آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی انجام شد. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش، پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی برای سنجش میزان انگیزش دانشجویان و نمرات پایان‌ترم دانشجویان برای سنجش میزان یادگیری آن‌ها بود. ابتدا از هر دو گروه پیش‌آزمون انگیزش تحصیلی گرفته شد، سپس گروه آزمایش یک نیمسال تحصیلی با روش یادگیری تلفیقی و گروه کنترل با روش حضوری  آموزش دیدند.  پس از یک نیمسال  از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌‌های مربوط به انگیزش، با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و میزان یادگیری از طریق آزمون t مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌‌ها نشان داد، یادگیری تلفیقی بر میزان یادگیری و انگیزش تحصیلی اثربخشی بیشتر دارد. بنابراین می‌‌توان نتیجه گرفت که روش یادگیری تلفیقی می‌‌تواند به‌عنوان یک روش نو و اثربخش در نظام‌‌های آموزشی جهت ارتقای یادگیری و انگیزش مورداستفاده قرار گیرد