تأثیر کاربرد کودهای ورمی‏کمپوست و میکوریزا بر عملکرد کمی و کیفی سویا در شرایط تنش کم‏آبی

به منظور بررسی تأثیر کاربرد کودهای ورمی‏کمپوست و میکوریزا بر عملکرد کمی و کیفی سویا رقم L17 در شرایط تنش کم‏آبی، آزمایشی ‏به صورت کرت‏های یک بار خرد شده در قالب بلوک‏های کامل تصادفی در چهار تکرار، در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان خرم‏آباد، در سال 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری در سه سطح (پس از 60، 120 و 180 میلی‏متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A)، ورمی‏کمپوست و میکوریزا در شش سطح (عدم مصرف کودهای میکوریزا و ورمی‏کمپوست، تلقیح با کود میکوریزا، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی‏کمپوست، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی‏کمپوست به همراه میکوریزا) به‌ترتیب به‏عنوان کرت‏های اصلی و فرعی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تنش کم‏آبی سبب کاهش معنی‏دار تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و زیستی شد، به‌‏طوری‏که بیشترین عملکرد دانه با میزان 7/3216 کیلوگرم در هکتار در تیمار 60 میلی‎متر تبخیر به‏دست آمد. استفاده تلفیقی از کودهای ورمی‎کمپوست و میکوریزا سبب افزایش صفات مذکور به‌غیر از تعداد دانه در غلاف گردید. عملکرد دانه در تیمارهای‏ 5 و 10 تن در هکتار ورمی‏کمپوست به همراه میکوریزا به ترتیب نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 23 و 29 درصد افزایش داشت. با افزایش فاصله آبیاری میزان روغن دانه کاهش و میزان پروتئین دانه افزایش پیدا کرد. درنهایت، جهت صرفه‏جویی در آب آبیاری و هزینه نهاده‏ها و حصول عملکرد مطلوب در شرایط تنش کم‏آبی، می‏توان از تلفیق کود ورمی‏کمپوست به میزان 5 در هکتار به همراه میکوریزا استفاده کرد.