تأثیر پنج روش مختلف همزمانی فحلی بر قطر فولیکول تخمک‌ریزی‌کننده، غلظت پروژسترون پس از تلقیح و درصد گیرایی گاو هلشتاین در تنش حرارتی

هدف از این پژوهش، مطالعه تأثیر پنج روش همزمانی فحلی بر قطر فولیکول تخمک­ریزی‌کننده، غلظت پروژسترون در زمان تلقیح و روزهای 5 و 12 پس از تلقیح و درصد گیرایی در شرایط تنش حرارتی در گاو هلشتاین بود. بدین منظور 250 رأس گاو هلشتاین (میانگین تولید روزانه بیشتر از 30 کیلوگرم در روز و نوبت زایش 1/1±6/3) به­طور تصادفی انتخاب و در گروه­های آزمایشی زیر شامل 1- آوسینک (OV)، 2- پری سینک/ آوسینک (PO)، 3- دابل آوسینک (DO)، 4- G7G آوسینک (G7G)، 5- PG7G آوسینک(PG7G) قرار گرفتند. نتایج نشان داد، قطر فولیکول تخمک­ریزی‌کننده در گاوهایی که با روش OV همزمان شدند در مقایسه با دیگر روش­ها به­طور معنی­داری کوچک­تر بود. غلظت پروژسترون در روزهای 5 و 12 پس از تلقیح در گاوهایی که با روش OV همزمان شده بودند در مقایسه با دیگر روش­ها کمتر بود (05/0 >P). گاوهایی که با روش OV همزمان شده بودند در مقایسه با دیگر روش­ها کمترین درصد گیرایی را در روز 32 و 60 پس از تلقیح داشتند (05/0 >P). بین دیگر روش­های همزمانی تفاوتی در درصد گیرایی در روزهای 32 و 60 پس از تلقیح وجود نداشت. به‌طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از روش­های بر پایۀ پیش‌همزمانی پیش از آغاز آوسینک می­تواند سبب افزایش باروری در گاوهای هلشتاین در شرایط تنش حرارتی شود.