تأثیر پادکست بر یادگیری مشارکتی دانشجویان دانشگاه علامه‌طباطبایی

این پژوهش، با هدف اصلی تأثیر استفاده از پادکست به عنوان ابزاری برای یادگیری مشارکتی انجام گرفت که به‌طور ویژه تأثیر این ابزار بر مؤلفه‌های یادگیری مشارکتی شامل؛ همبستگی متقابل مثبت، مسؤولیت‌پذیری فردی، پردازش گروهی، مهارت‌های اجتماعی و تعامل، مورد توجه بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی است که با روش تک‌آزمودنی گروهی بررسی گردید و از نظر هدف، از نوع کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده روان‌شناسی و علوم‌تربیتی دانشگاه علامه‌طباطبایی بود. نمونه آماری، شامل 35 نفر از دانشجویان ترم دوم کارشناسی رشته مدیریت آموزشی دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی این دانشگاه بود که واحد مقدمات تکنولوژی آموزشی را انتخاب کرده بودند. این افراد با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل؛ پرسش‌نامه یادگیری مشارکتی محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن نیز تأیید شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (شامل محاسبه میانگین، انحراف استاندارد و خطای انحراف میانگین) و آمار استنباطی (آزمون تی ‌تک نمونه‌ای) انجام شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که به‌کارگیری پادکست به عنوان ابزاری نوین در فرآیند آموزش، بر مؤلفه‌های همبستگی متقابل مثبت، مسؤولیت ‌پذیری فردی، پردازش گروهی، مهارت‌های اجتماعی و تعامل در فرآیند یادگیری مشارکتی در میان دانشجویان مؤثر است.