تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر آپلین-13 و مقاومت انسولینی مردان دارای اضافه وزن

چکیده زمینه و هدف: چاقی به عنوان یک بیماری همه گیر به تجمع بیش از اندازه بافت چربی اطلاق شده که هورمون‎های متعددی را نظیر اپلین ترشح می‎کند. اپلین ادیپوسایتوکین بوده که سطح آن در چاقی افزایش می‏یابد. تغییرات سطوح اپلین در پاسخ به فعالیت ورزشی هوازی به خوبی مشخص نشده است. لذا  هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی زیر بیشینه با شدت 50 الی 60 درصد ضربان قلب بیشینه بر سطح سرمی آپلین-13 و مقاومت انسولینی مردان دارای اضافه وزن بود.     روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود. تعداد 26 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن با نمایه توده بدن 30ـ27 کیلوگرم بر متر مربع پس از اعلام فراخوان و تطابق با معیارهای ورود به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه‎های تمرین هوازی زیربیشینه و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی زیر بیشینه برنامه تمرینی را به مدت 30 جلسه در بازه هشت هفته‏ای(3 جلسه در هفته و با شدت 70ـ50 درصد ضربان قلب بیشینه) انجام ‏دادند. ارزیابی‏ ترکیب بدنی، حداکثر اکسیژن مصرفی و نمونه‌گیری خونی به عمل آمد و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی ارزیابی‌‎ها تکرار شدند. داده‎ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‏ها: نتایج تحقیق حاضر بیانگر کاهش معنی‌دار وزن و درصد چربی بدن بود(05/0>p). هم‌چنین، مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی به طور معنی‌داری افزایش یافته بود(0001/0=p). با وجود این، شاخص‏های مقاومت انسولینی و میزان آپلین ـ13 تغییر معنی‌داری را نشان نداد. به علاوه، ارتباط مستقیم و معنی‌داری بین شاخص‌های آپلین ـ13 با شاخص‎های آنتروپومتریکی و هم‌چنین با هموگلبین گلیکوزیله وجود داشت(05/0>p).   نتیجه‏گیری: عوامل داخلی تمرین ورزشی، شدت تمرین هوازی، تأثیر بسزایی بر بهبود مشخصات آنتروپومتریکی افراد دارای اضافه وزن دارد، اما برای ایجاد تغیرات معنی‌‌دار سطوح آپلین‌ـ13 و مقاومت به انسولین کافی نیست. به طوری که انجام تمرین‌های ورزشی در دوره زمانی طولانی‎تر و با شدت بیش‎تر توصیه می‎شود تا بدین تربیت احتمال ابتلا به دیابت نوع دو و بیماری‎های قلبی‌ـ عروقی در افراد دارای اضافه وزن کاهش یافته و کنترل شود.