تأثیر نوشابه انرژی‌زا بر زمان دویدن، مقدار گلوکز خون، ضربان قلب و درک سختی فعالیت در دوندگان استقامتی حرفه‌ای

سابقه و هدف: در سال های اخیر، صنعت نوشیدنی‌های ورزشی گسترش فزاینده ای داشته است و نوشابه های انرژی زا عمدتاً برای افزایش عملکرد ورزشی یا کاهش آثار دهیدراسیون مصرف می شوند. به دلیل اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر نوشابه انرژی زا با دارونما بر عملکرد استقامتی، مقدار گلوکز خون، ضربان قلب و درک سختی فعالیت انجام شد. مواد و روش‌ها: 9 نفر مرد دونده استقامتی حرفه‌ای طی دو جلسه جداگانه (یک جلسه مصرف نوشیدنی انرژی زا و جلسه دیگر دارونما) در زمان‌های ‌15 دقیقه قبل از فعالیت (6 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و در ادامه، به ترتیب در زمان های 15، 30، 45 و60 دقیقه پس از آغاز فعالیت (2 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، ابتدا 60 دقیقه با شدت 70% بیشینه ضربان قلب (HRmax) و در ادامه، با شدت 85% HRmax تا زمان رسیدن به واماندگی روی نوارگردان دویدند. یافته‌ها‌: تفاوت معنی داری بین مسافت دویده شده دوندگان مصرف کننده نوشیدنی انرژی‌زا و دارونما مشاهده شد (05/0>P). همچنین، تفاوت معنی داری بین نوشیدنی انرژی‌زا و دارونما در مقدار گلوکز پلاسما در زمان قبل و بعد از 60 دقیقه فعالیت مشاهده شد (05/0>P). از دیگر نتایج، تفاوت معنی دار ضربان قلب هر مرحله نسبت به مرحله قبلی بود (05/0>P). هر قدر زمان فعالیت، بیشتر می‌شد، ضربان قلب نیز افزایش می‌یافت. تفاوت معنی‌داری هم بین نوشیدنی انرژی‌زا و دارونما در تعداد ضربان قلب مشاهده شد (05/0>P). همچنین، تفاوت معنی‌داری بین شاخص سختی فعالیت مصرف‌کنندگان نوشیدنی انرژی‌زا و دارونما ملاحظه شد ‌ (05/0>P). نتیجه گیری: مصرف نوشیدنی انرژی‌زا فقط در لحظات پایانی فعالیت شدید می تواند بر افزایش عملکرد دویدن و کاهش RPE موثر باشد. واژگان کلیدی: نوشابه انرژی زا، اثر ارگوژنیک، قند خون، خستگی، ورزشکاران