تأثیر میزان دی (2- اتیل هگزیل) فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری

زمینه و هدف: انسان روزانه در معرض دی اتیل هگزیل فتالات قرار می‌گیرد که ممکن است به بیماری‌های همه‌گیر افزایش چاقی و دیابت نوع 2 منجر شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر سطوح کمینه و بیشینه دی اتیل هگزیل فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 15 سر موش سوری نر بالغ، به‌طور تصادفی در 3 گروه برابر شامل گروه‌های: شاهد سالم، مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day250 و مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day 500 بودند که به مدت 8 هفته گاواژ گردیدند. در پایان هفته هفتم به‌صورت ناشتا تست تحمل گلوکز انجام گردید و در پایان به‌صورت ناشتا نمونه خون برای اندازه‌گیری متغیرها گرفته شد (گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و شاخص حساسیت به انسولین از سرم و هموگلوبین گلیکوزیله A1c از خون تام). نتایج با آزمون‌های ANOVA و دانکن آنالیز شدند. معناداری اختلاف داده‌ها در سطح 01/0>P در نظر گرفته شد. نتایج: دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین (mg/kg 250) به‌صورت معنی‌داری موجب افزایش قند خون سرم و مقاومت به انسولین سرمی و به‌طور معنی‌داری موجب کاهش شاخص حساسیت انسولین (01/0>P) شد و در گروه‌های مختلف آزمایش شاخص سرمی انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) خون تام و سطح زیر منحنی (AUC) برای تست تحمل گلوکز تغییرات معنی‌داری مشاهده نشد (01/0P>). نتیجه‌گیری: در این تحقیق نشان داده شد دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین mg/kg/bw/day) 250) موجب اختلال در سیستم‌های تنظیمی قند خون و ایجاد پیش دیابت می‌شود.