تأثیر مولیبدن در محیط کشت B5حاوی نیترات و آمونیوم بر جنین‌زایی رویشی دمبرگ هویج

یکی از روش‌های مهم‌ تکثیر گیاهان در مقیاس زیاد، دستکاری‌های ژنتیکی و تولید بذر مصنوعی، تکنیک جنین‌زایی رویشی است که تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ترکیب عناصر غذایی موجود در محیط‌ کشت قرار دارد. لذا پژوهش حاضر تأثیر مولیبدن بر میزان جنین‌زایی رویشی دمبرگ هویج را بررسی می‌کند. ابتدا قطعات دمبرگ در محیط کشت B5 تغییر یافته جهت القای جنین‌زایی کشت شدند. تیمارهای آزمایش شامل محیط کشت دارای نیترات تنها و B5 حاوی دو شکل نیترات و آمونیوم بود که عنصر مولیبدن با غلظت استاندارد 99/0 میلی‌گرم بر لیتر به دسته‌ای از آنها اضافه و از دسته دیگر حذف گردید. بعد از یک ماه، ریزنمونه‌ها به محیط ظهور جنین‌ها با شرایط مشابه ولی فاقد 2,4-D منتقل گردیدند. پس از گذشت 6 هفته، تعداد ریشه‌ها و تعداد جنین‌های رویشی تولید شده مشخص گردیدند. نتایج نشان داد در تیمارهای حاوی نیترات تنها بیشترین تعداد ریشه و جنین کروی تشکیل شد. این درحالیست که طبق آنالیز آماری در این تیمارها، کاربرد مولیبدن بر تعداد ریشه و جنین کروی در سطح 5 درصد معنی‌دار نبود. در صورتی که تشکیل بیشترین جنین کل و تکامل یافته‌تر مربوط به زمانی بود که هر دو شکل نیترات و آمونیوم همراه مولیبدن در محیط کشت حضور داشتند. همچنین در محیط کشت حاوی دو شکل مختلف ازت، جنین‌ها دارای رشد قطری در قسمت هیپوکوتیل بودند. به علاوه نتایج نشان داد که در زمان فقدان مولیبدن، ظاهراً رنگ سبز افزایش یافت که نشان دهنده تأثیر مثبت ازت احیاء نشده بر سنتز کلرفیل از طریق افزایش احتمالی سیتوکنین‌ها بود.