تأثیر محلول‌پاشی سیلیکات پتاسیم و سولفات روی بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک دو رقم انگور در شرایط تنش شوری

به‌منظوربررسیتأثیر تنش شوری بربرخی ازویژگی‌های فیزیولوژیک انگورو تأثیرمحلول‌پاشی سیلیکات پتاسیم و سولفات روی در تعدیل اثرگذاری‌های شوری، یک آزمایش گلدانی در شرایط گلخانه انجام گرفت. برای این منظور نهال‌های ریشه‌دار رقم‌های انگور رشه (متحمل به شوری) و بی‌دانۀ قرمز (نیمه حساس به شوری) تحتتیمارهای شوری(0، 50 و 100  میلی‌مولار کلرور سدیم)، محلول‌پاشی سیلیکات پتاسیم (0، 150 و 300 میلی‌گرم در لیتر) و سولفات روی (0، 2 و 4 گرم در لیتر) در شرایط آبکشتی (هیدروپونیک)قرار گرفتند. این پژوهش به‌صورت یک آزمایش فاکتوریل (رقم، سطوح شوری و تیمار محلول‌پاشی) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی ودر سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد با افزایش شدت تنش شوری،محتوای نسبی آب برگ، نورساخت)فتوسنتز)، تعرق، هدایت روزنه‌ای و میزان سبزینه (کلروفیل) کاهش پیدا کرد و میزان کاهش این فراسنجه‌ها در رقم رشه کمتر از رقم بی‌دانۀ قرمز بود. اما محلول‌پاشی با سطوح مختلف سیلیکات پتاسیم و سولفات روی موجب افزایش محتوی نسبی آب برگ،نورساخت، تعرق، هدایت روزنه‌ای و میزان سبزینهدر هر دو رقم شد. مؤثرترین تیمار محلول‌پاشی از بین تیمارهای مورد استفاده، تیمار سیلیکات پتاسیم 300 میلی‌گرم در لیتر به همراه سولفات روی 2 گرم در لیتر بود به‌طوری‌که در بالاترین سطح شوری (100 میلی‌مولار)، محتوای نسبی آب برگ، هدایت روزنه‌ای و نورساخت در این تیمار به ترتیب 75/13، 14/91 و 56/47 درصد بیشتر از تیمار بدون محلول‌پاشی بود. بنابر نتایج این پژوهش می‌توان از محلول‌پاشی همزمان سیلیکات پتاسیم و سولفات روی برای کاهش اثرگذاری‌های شوری در انگور استفاده کرد.