تأثیر محافظه‌کاری شرطی بر سررسید بدهی و رشد ناشی از تأمین مالی خارجی با درنظر‌گرفتن سازوکارهای نظام راهبری شرکتی

جدایی مدیریت از مالکیت، به عدم‌تقارن اطلاعاتی بین مدیران و مالکان شرکت‌ها منجر شده است. از راهکارهای سودمند برای کاهش عدم‌تقارن اطلاعاتی بین مدیران، مالکان و اعتباردهندگان، محافظه‌کاری حسابداری، کوتاه‌تر شدن سررسید بدهی‌ها و استقرار نظام راهبری شرکتی قوی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر محافظه‌کاری شرطی بر سررسید بدهی و رشد ناشی از تأمین مالی خارجی و همچنین، تأثیر قوت و ضعف نظام راهبری شرکتی بر میزان این تأثیرگذاری‌هاست. در راستای هدف پژوهش، چهار فرضیه تدوین شد. برای آزمون این فرضیه‌ها با استفاده از روش حذف نظام‌مند‌، نمونه‌ای متشکل از 159 شرکت از بین شرکت­های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1385 تا 1394 انتخاب ‌و از الگوی رگرسیونی چند‌متغیره به روش داده­های ترکیبی استفاده ‌شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌های پژوهش نشان می‌دهد ‌محافظه‌کاری شرطی بر سررسید بدهی تأثیر مثبت دارد؛ اما برخلاف انتظار، بر رشد ناشی از تأمین مالی خارجی تأثیر منفی دارد. همچنین، نتایج بیانگر این مطلب است که بین تأثیر محافظه‌کاری شرطی بر سررسید بدهی و رشد ناشی از تأمین مالی خارجی در شرکت‌های با نظام راهبری شرکتی قوی و ضعیف تفاوت معنادار وجود دارد.