تأثیر ماساژ بالاتنه روی ضربان قلب زنان قایقران در فعالیت‌های سریالی

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر ماساژ بالاتنه بر ضربان قلب زنان قایقران در فعالیت‌های سریالی بود. بدین منظور، ده زن قایقران دردسترس از تیم استان کردستان (2/1±2/19 سال) در تحقیق شرکت داشتند. آزمودنی‌‌ها دو جلسه، مسافت 200 متری دریاچه را سه بار با حداکثر سرعت پارو زدند. در تناوبات استراحت پانزده دقیقه‌ای بین سری‌ها، در یک جلسه از ریکاوری با ماساژ و در جلسۀ دیگر از ریکاوری بدون ماساژ استفاده شد. در جلسات تمرینی، تعداد ضربان قلب بلافاصله پیش و پس از اجرا در هر سری با استفاده از ساعات پلار شمارش و ثبت شد. عملیات آماری از طریق آمار توصیفی، آنالیز واریانس یکسویه با اندازه‌گیری مکرر و آزمون t همبسته و به‌وسیلۀ نرم‌افزار SPSS نسخۀ شانزدهم انجام گرفت (P≤0.05). نتایج نشان داد که روش ریکاوری با ماساژ موجب کاهش معنادار تعداد ضربان قلب پیش از اجرا در سری دوم (000/0P=) و سوم (012/0P=) نسبت به سری اول می‌شود. همچنین، ریکاوری با ماساژ موجب کاهش معنادار تعداد ضربان قلب پس از اجرای سری سوم نسبت به سری دوم شد (014/0P=). براساس این یافته‌ها، در فعالیت‌های سریالی به شکل قایقرانی در مسافت 200 متر، چنانچه مدت و نحوۀ اجرای ماساژ در بین سری‌ها یکسان باشد، برخلاف ضربان قلب پیش از اجرا، به‌تدریج بر تأثیر ماساژ روی ضربان قلب پس از اجرا افزوده می‌شود.