تأثیر شوری بر عملکرد ذرت در مراحل مختلف رشد

افزایش نرخ رشد جمعیت و کاهش منابع آب تجدیدپذیر، منجر به اتخاذ راه‌کارهایی برای استفاده از منابع آب باکیفیت پایین در بخش کشاورزی شده ‌است. در این تحقیق، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی با اعمال تنش شوری یک و دو مرحله‌ای در طول دوره رشد ذرت انجام شد. تیمار شوری در چهار سطح؛ (S1)5/1، (S2)5/2، (S3)4 و (S4)5/5 دسی‏زیمنس بر متر و تیمار مراحل رشد شامل تک‌مرحله؛ (P1)4برگی، (P2) گل‏دهی، (P3) شیری‌شدن دانه‏ها و جفت مرحله؛ P1P2، P1P3 و P2P3، در سه تکرار اجرا شد. در پایان دوره رشد، بیشترین عملکرد ذرت در تیمار P1S1 به‌مقدار 8/136 گرم بر بوته و کمترین آن در تیمار P2P3S4  به‌مقدار 7/41 گرم بر بوته بود. تیمارهای P1P2 وP1P3 با وجود پذیرش دوبار تنش در طول دوره رشد، نسبت به تیمار P2 و P3، به‌طور متوسط 33 و 17 درصد افزایش عملکرد داشت. درحالی‌که تیمار P2P3 نسبت به تیمار P2 و P3، 2/6 و 23 درصد کاهش عملکرد داشت. نتایج نشان داد که اعمال تنش شوری در مراحل اولیه رشد، ذرت را در مراحل حساس رشد، نسبت به تنش مذکور مقاوم می‌کند. بنابراین در بهره‌برداری تلفیقی از منابع آب‌ شور و شیرین، زمان‌بندی استفاده از آب شور حائز اهمیت خواهد بود.