تأثیر شدت تمرین استقامتی بر بیان پروتئین پری‌ لیپین A بافت چربی احشایی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین رت های دیابتی شده با استرپتوزوسین

زمینه و هدف: تغییر در بیان پروتئین‌های قطره چربی آدیپوسیت‌ ها مانند پری ‌لیپین A سبب تغییر در لیپولیز و مقاومت به انسولین می‌شود. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر سه شدت مختلف تمرین استقامتی بر بیان پروتئین پری ‌لیپین A بافت چربی احشایی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش های دیابتی نر نژاد ویستار بود. روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 5 گروه 8 ‌تایی شامل گروه دیابتی همراه با تمرین استقامتی با شدت کم (DLE)، گروه دیابتی همراه با تمرین استقامتی با شدت متوسط (DME)، گروه دیابتی همراه با تمرین استقامتی با شدت زیاد (DHE)، گروه کنترل دیابتی (DC) و کنترل سالم (HC) تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن با تزریق داروی استرپتوزوسین، تمرین استقامتی با شدت های (کم، متوسط و شدید) به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته انجام شد. بیان نسبی پروتئین پری ‌لیپین A با تکنیک وسترن بلات اندازه‌گیری شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین تفاوت بین گروه ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین مقدار پری ‌لیپین A گروه های کنترل و گروه های همراه با تمرین (با سه شدت کم، متوسط و زیاد) تفاوت معنی داری وجود داشت (0/018=P). این تفاوت بین گروه تمرین با شدت کم و کنترل سالم (0/033=P) و بین کنترل دیابتی و گروه کنترل سالم (0/020=P) معنی دار بود. سطوح سرمی گلوکز و انسولین بین گروه های کنترل دیابتی و تمرینی (کم، متوسط و زیاد) اختلاف معنی‌ داری را نشان داد (001/0=P). این تفاوت بین گروه تمرین با شدت زیاد با گروه با شدت کم (0/046=P)، کنترل دیابت (0/001=P) و کنترل سالم (0/011=P) بود. نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی با شدت متوسط و زیاد می‌تواند کاهش ناشی از دیابت در بیان پروتئین پری لیپین A را جبران کند و باعث کاهش سطح سرمی انسولین و گلوکز در موش های دیابتی شود. به نظر می رسد با افزایش شدت تمرین استقامتی، افزایش بیشتری در بیان پری ‌لیپین ‌A در موش های دیابتی ایجاد می شود.