تأثیر سویه‌های مختلف قارچ‌های میکوریزا روی ویژگی‌های ریشه و غلظت فسفر، پتاسیم، روی و آهن یونجه (Medicagi sativa L.)

   قارچ‌های میکوریزایی یکی از مهم‏ترین میکروارگانیسم‌های محیط ریشه محسوب می‌شوند که از طریق ایجاد هم‏زیستی با ریشه گیاهان نقش کلیدی را در پایداری ریزوسفر در زیست بوم‏های زراعی بازی می‌کنند. اثرات این قارچ‌ها از طریق ایجاد تغییرات روی برخی از خصوصیات ریشه و جذب عناصر غذایی در گیاهان میزبان اعمال می‌شود. در این آزمایش چهار سویه مختلف از قارچ‌های میکوریزایی شامل  Glomus mosseae  G. etanicatum, intraradices‏G.  و ترکیبی از سویه‏های مختلف G. mosseae, Gigaspora hartigaو G. fasciculatum   با چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو مرحله در شرایط گلخانه و خاک غیراستریل به‏کار گرفته شدند. بعد از برداشت گیاهان، ریشه‌ها با آب معمولی شستشو داده شدند. ویژگی‌های ریشه مانند وزن خشک، طول، شاخص کلونی‌زایی، وزن خشک کل ریشه‌های میکوریزایی، نسبت طول ریشه به وزن خشک و غلظت فسفر، پتاسیم، روی و آهن اندازه‌گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که سویه‌های مختلف کارایی متفاوتی در ایجاد کلونی‌زایی روی ریشه‌های یونجه داشتند، به‏طوری‏که سویه Glomus mosseae  بیشترین میزان شاخص کلونی‌زایی را داشت. هم‏چنین وزن خشک کل ریشه‌های میکوریزایی تحت تأثیر سویه‌های مختلف قرار گرفت. سویه‌های مختلف روی وزن خشک ریشه تأثیر معنی‌داری نداشتند و با توجه به نتایج آزمون دانکن گیاهان تیمار شده با Glomus mosseae  دارای بیشترین وزن خشک ریشه بودند. سویه‏های مختلف در جذب عناصر غذایی با یکدیگر اختلاف نشان دادند. در این تحقیق مشخص شد که  G. mosseae  قابلیت جذب و انتقال فسفر، روی و پتاسیم بیشتری نسبت به سویه‏های دیگر دارد.