تأثیر سطوح مختلف ناتوزیم بر توان پرواری، قابلیت هضم و ‌متابولیت‌های شکمبه بره‌های نر ورامینی

در دهه گذشته آنزیم‌های مختلفی در تغذیه نشخوارکنندگان و غیر نشخوارکنندگان مورد استفاده قرار گرفته است . برخی از آنها اثر مثبتی بر تولید حیوان داشتند. این پژوهش نیز به منظور مطالعه تاثیر تغذیه آنزیم ناتوزیم بر توان پرواری، قابلیت هضم و برخی متابولیت‌های شکمبه بره‌های نر ورامینی انجام گرفت.‌24 رأCس بره نر ورامینی 3 تا 4 ماهه با میانگین وزن اولیه 5/1±22 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه جیره آزمایشی و 8 تکرار در هر جیره به مدت 84 روز تغذیه شدند. جیره‌های آزمایشی شامل جیره شاهد (بدون آنزیم)، جیره حاوی نیم گرم ناتوزیم در هر کیلوگرم خوراک و جیره حاوی یک گرم ناتوزیم در هر کیلوگرم خوراک بودند. جیره پایه با استفاده از نرم افزار CNCPS گوسفندی متوازن شد. ‌ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه بره‌ها اندازه‌گیری شده و قابلیت هضم جیره‌ها با اندازه‌گیری نشانگر خارجی اکسید کروم سه ظرفیتی تعیین گردید. پس از پایان آزمایش، از بره‌ها نمونه‌های مایع شکمبه گرفته شده و pH و نیتروژن آمونیاکی آنها اندازه‌گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که جیره‌های آزمایشی اثر معنی‌داری بر افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی بره‌های نر نداشتند. همچنین قابلیت هضم چربی خام، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز، ماده آلی و ماده خشک جیره‌های مختلف تفاوت معنی‌داری نداشت. pH و نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه بره‌ها نیز به‌‌طور معنی‌داری تحت تأثیر جیره‌ها قرار نگرفت. بنابراین، استفاده از ناتوزیم تا سطح یک گرم در هر کیلوگرم خوراک تاثیر معنی‌داری بر بهبود عملکرد پروار