تأثیر سطوح مختلف رتینول استات بر سامانۀ ایمنی خروس‌های گلۀ مادر گوشتی

این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر رتینول استات بر عملکرد سامانۀ ایمنی خروس­های گلۀ مادر گوشتی و همچنین مشخص کردن میزان رتینول استات ترانس در جیره برای بیشترین فعالیت­های ایمنی، انجام شد. بدین منظور از 60 قطعه خروس مادر گوشتی راس 308 استفاده شد. طرح آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار (0 (R-0)، 6000 (R-6)، 12000 (R-12)، 18000 (R-18)، 24000 (R-24) واحد بین‌المللی رتینول استات افزوده‌شده در هر کیلوگرم خوراک) و 12 تکرار در هر تیمار انجام شد. برای اندازه‌گیری میزان پاسخ سیستم ایمنی یاخته‌ای از روش حساسیت پوسَتی فیتوهماگلوتنین و ایمنی خونی از عیار (تیتر) پادتن (آنتی­بادی) علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) استفاده شد. عیار پادتن علیه SRBC تحت تأثیر سطح رتینول استات قرار گرفت (05/0>P). با افزایش سطح رتینول استات میزان پاسخ ایمنی خونی افزایش یافت. بهترین پاسخ ایمنی خونی در گروه R-24 و کمترین پاسخ ایمنی خونی در گروه R-0 مشاهده شد (03/0=P). افزودن سطح رتینول استات باعث افزایش ایمونوگلوبولین­های M شد (04/0=P). نتیجۀ آزمون حساسیت پوستی گویای افزایش معنی­داری تأثیر رتینول استات تا سطح 18000 واحد بین‌المللی بود (05/0>P). به‌طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد، سطح 18000 واحد بین­المللی رتینول استات بهترین سطح به‌منظور ایجاد بیشترین توان سامانۀ ایمنی در خروس­های گلۀ مادر گوشتی است، که این میزان بالاتر از 12000 واحد بین‌المللی (توصیۀ راهنمای پرورش راس 308) برای خروس­ها بود.