تأثیر زمان و مقدار کاربرد علف کش سولفوسولفورون بر کنترل علف پشمکی ژاپنی (.Bromus japonicus Thunb) در ارقام مختلف گندم

علف­پشمکی ژاپنی (Bromus japonicus Thunb.) مهم­ترین علف‌هرز باریک­برگ یک­ساله زمستانه در مزارع گندم استان سیستان و بلوچستان به شمار می­رود. آزمایش مزرعه­ای در سال­های 1393 و 1394 با هدف بررسی اثرات زمان و مقدار مصرف علف‌کش سولفوسولفورون در کنترل علف‌هرز علف­پشمکی در ارقام مختلف گندم در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زهک، زابل انجام شد. سه رقم گندم (هیرمند، کلک­افغانی، سیستان)، سه مرحله کاربرد علف‌کش بر اساس فنولوژی علف‌هرز (3-2 برگی، 5-4 برگی، پنجه­زنی) و چهار مقدار مصرف (شاهد بدون علف‌کش، 17، 22، 27 گرم ماده تجاری آپیروس در هکتار)، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. در همه ارقام، کاربرد علف‌کش سولفوسولفورون در مرحله 5-4 برگی و پنجه­زنی علف‌هرز به ترتیب بیشترین و کمترین کارایی را بر کنترل علف­پشمکی از خود نشان داد. در تیمار کاربرد در مرحله پنجه­زنی علف­پشمکی در رقم هیرمند، مقدار علف‌کش مورد نیاز برای کاهش تراکم علف­پشمکی به نصف بیشینه حتی از مقدار توصیه شده هم بالاتر رفت (3/28= ). در همه ارقام و مراحل کاربرد ، بین مقدار مصرفی 22 و 27 گرم ماده تجاری در هکتار اختلاف معنی­داری مشاهده نگردید. نرخ افزایش عملکرد دانه به ازای کاهش در تراکم علف­پشمکی برای رقم هیرمند در بالاترین (31/0=b) و برای رقم کلک­افغانی کمترین (14/0=b) مقدار بود.