تأثیر رشته تحصیلی بر درک ریسک فناوریها؛ یک مطالعه تجربی در دانشگاههای ایران

هدف این پژوهش بررسی تأثیر رشته تحصیلی بر درک ریسک فناوریها بوده است. پژوهش حاضر از این نظر اهمیت دارد که تصمیم‌گیری برای فناوریها به درک ریسک تصمیم‌گیرندگان بستگی دارد. در این مطالعه درک ریسک دانشجویان رشته‌های مختلف فنی و مهندسی در سه گروه مهندسی عمران، مهندسی برق و کامپیوتر و مهندسی مکانیک و همچنین، دانشجویان مدیریت کسب و کار (MBA) درخصوص فناوریها بررسی شده است و این موضوع تحلیل می‌شود که آیا رابطه‌ای بین این رشته‌های تحصیلی و درک ریسک فناوری از نظر سلامت و ایمنی، زیست محیطی و اجتماعی وجود دارد یا خیر؟ در گام بعدی با توجه به رشد چشمگیر تعداد دانشجویان رشته‌های فنی مهندسی که رشته MBA را برای ادامه تحصیل انتخاب می‌کنند، بررسی می‌شود که آیا این رشته بر درک ریسک آنان تأثیری دارد یا خیر؟ چهار فناوری مورد مطالعه شامل انرژیهای تجدید پذیر، مهندسی ژنتیک، نانوفناوری و فناوری اطلاعات و ارتباطات است. نظر به تحلیل استنباطی انجام شده از داده‌های گردآوری شده در این تحقیق، نتایج نشان می‌دهند که دانشجویان در تمام رشته‌ها بالاترین میزان درک ریسک را از مهندسی ژنتیک و پایین‌ترین میزان درک ریسک را از انرژیهای تجدیدپذیر دارند. دانشجویان رشته MBA در هر چهار فناوری بالاترین میزان درک ریسک تهدیدات اجتماعی را دارند. به‌طورکلی، دانشجویان رشته‌های تحصیلی مختلف طی فرایند خودگزینی و اجتماعی شدن درک ریسک متفاوتی از فناوریها دارند.