تأثیر دو نوع یادگیری مشاهده‌ای بر میزان یادگیری یک مهارت هدف‌گیری در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

هدف: یادگیری مشاهده‌ای یا الگودهی از ابزارهای مهم اکتساب و یادگیری مهارت‌های جدید است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر دو روش آموزش مشاهده‌ای بر میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان دارای اختلال اتیسم بود. روش: روش این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و آزمون یادداری بود. تعداد 12 کودک دارای اختلال اتیسم شهرستان دره‌شهر به روش در دسترس انتخاب و به دو گروه 6 نفری تقسیم شدند. در جلسات تمرین، گروه الگودهیِ فرد ماهر زنده، اجرای مهارت را توسط یک فرد ماهر و گروه الگودهی ویدئویی فرد ماهر، اجرای مهارت را توسط یک فرد ماهر از طریق فیلم ویدئویی تماشا کردند. تکلیف شرکت‌کنندگان اجرای پرتاب از بالای شانه به سمت سیبل ترسیم شده روی زمین بود. بعد از آخرین جلسه، آزمون اکتساب و 24 ساعت بعد از آزمون اکتساب، آزمون یادداری که هر کدام شامل 10 کوشش بود، اجرا شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو گروه در پس‌آزمون و یادداری مهارت ملاک پیشرفت معناداری داشتند. دو گروه تفاوت معنی‌داری در پس‌آزمون نشان دادند (5 0/0 ≥P) و گروه الگودهی ویدئویی فرد ماهر برتر از گروه نمایش الگوی ماهر زنده اجرا کردند. لیکن در آزمون یادداری دو گروه تفاوت معنی‌داری با هم نشان ندادند (5 0/0 <P). با این حال گروه مشاهده الگوی ماهر ویدئویی در پس‌آزمون و یادداری اجرای بهتری داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های حاضر نشان داد الگودهی بر یادگیری کودکان دارای اتیسم مؤثر است، لیکن الگودهی ماهر ویدئویی، مداخله سودمندتری برای آموزش مهارت‌های حرکتی به کودکان اتیسم است.