تأثیر دو نوع شیوه مداخله (فعالیت هوازی و محدودیت کالریک) بر سطوح آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دو نوع مداخله فعالیت هوازی و رژیم کم کالری بر سطوح آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک می باشد. به این منظور، ٣٠ نفر از زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهرتهران (میانگین سنی ٢٨/٤±٣٣/٤١ سال؛ وزن٨٥/٦±4٣/٧٧ کیلوگرم)، به طور تصادفی درسه گروه فعالیت هوازی (تجربی 1)، رژیم کم کالری و فعالیت هوازی (تجربی2) و کنترل ( هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی ١٦ هفته ای گروه تجربی 1 شامل 90 دقیقه فعالیت ائروبیک و دویدن بر روی تردمیل با میانگین مدت زمان٦٣/٥±١٨/١٥ دقیقه؛ هفته ای ٤ جلسه بود و در گروه تجربی 2 از رژیم غذایی با محدودیت کالریک و نیز فعالیت ورزشی معادل انرژی مصرفی گروه ١ استفاده گردید. میزان آیریزین سرم، گلوکز و انسولین و مقاومت به انسولین با روش ارزیابی مدل هموستاتیک (HOMA-IR)قبل و بعد از ١٦ هفته مداخله اندازه گیری گردید. کاهش معناداری در وزن، BMI،نسبت دور کمر به دور لگن (WHR)،آیریزین سرم، گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و HOMA-IRپس از کاهش وزن ناشی از فعالیت هوازی و محدودیت کالریکمشاهده گردید (05/0p<). بین تغییرات آیریزین سرم با تغییرات وزن، HOMA-IR و WHR همبستگی معناداری مشاهده گردید ((05/0p<).به نظر می رسد ١٦ هفته فعالیت ورزشی و رژیم کم کالری بر کاهش میزان آیریزین سرم، شاخص مقاومت به انسولین و ویژگیهای آنتروپومتریک در زنان چاق کم تحرک مؤثر باشد.