تأثیر تیمار هیدروژن پراکسید در بهبود کیفیت پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ آلسترومریا

در این بررسی آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار برای بررسی تأثیر غلظت‌های مختلف هیدروژن پراکسید (600،400،200 میکرومولار) بر عمر گلجایی (vase life) و بهبود کیفیت پس از برداشت گل شاخه‌بریدۀ آلسترومریا انجام شد. همۀ غلظت‌های به‌کاررفتۀ هیدروژن پراکسید (H2O2) عمر گلجایی را افزایش داد که بیشترین عمر گلجایی در تیمار هیدروژن پراکسید 600 میکرومولار مشاهده شد که هفت روز بیشتر از گل‌های شاهد بود. هیدروژن پراکسید همچنین باعث کاهش پژمردگی گلچه‌ها، میزان MDA و کاهش هدررفت آب در مقایسه با گل‌های شاهد شد. درحالی‌که فعالیت آنزیم‌های آسکوربات پراکسیداز وگایاکول پراکسیداز را در گلبرگ‌ها افزایش داد. فعالیت آنزیم کاتالاز تنها در تیمار 600 میکرومولار افزایش معنی‌دار داشت. سنجش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز نشان داد که هیدروژن پراکسید فعالیت این آنزیم را در گلبرگ‌ها به میزان معنی‌داری نسبت به گل‌های شاهد کاهش داده است. داده‌های به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان داد، کاربرد هیدروژن پراکسید برون‌زا در غلظت‌های بهینه به‌عنوان یک مولکول سیگنال عمل کرده و از راه کاهش پراکسیداسیون لیپید، القاء فعالیت آنزیم‌های پاداکسنده (آنتی‌اکسیدان) و جلوگیری از فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز باعث افزایش عمر گلجایی و بهبود کیفیت پس از برداشت گل آلسترومریا شد.