تأثیر توانمندسازی هیجانی مادربزرگ‌ها بر اضطراب مادران نخست‌زا با نوزاد بستری

مقدمه: تجربه حاملگی و زایمان در زندگی زنان به‌ویژه در فرزند اول، نوعی بحران موقعیتی به‌شمار می‌آید. با بستری شدن نوزاد در بیمارستان به هر دلیل، استرس و اضطراب مادر بسیار بیش‌ازپیش خواهد بود. مادربزرگ‌ها می‌توانند با همدلی و شنیدن احساسات والدین جوان به‌ویژه مادران و ارائه راهنمایی و توصیه لازم به آن‌ها در غلبه بر این مشکل آنان را یاری دهند. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر توانمندسازی مادربزرگ نوزادان بستری بر اضطراب مادران نخست‌زا می‌باشد. روش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، جامعه پژوهش مادران نخست‌زا می‌باشند که نوزادان آنان به هر دلیلی طی دوره نوزادی در بیمارستان شهید رجایی گچساران در سال 1393 بستری شده‌اند. 84 مادر نخست زا و مادرانشان، به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله، مادربزرگ‌ها به طریق حضوری و در ادامه به شیوه تلفنی آموزش‌های لازم جهت توانمندی را بر اساس الگوی توانمندی خود مدیریتی دریافت کردند و پس از یک ماه، مجدداً اضطراب در هر دو گروه مادران نخست‌زا بررسی شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی در نسخه 18 نرم‌افزارSPSS انجام گرفت. یافته‌ها: دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت‌شناختی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (p>0/05). بین میزان اضطراب مادران نخست‌زا در گروه مداخله و شاهد قبل از مداخله اختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت (p>0/05) و بعد از اجرای مداخله توانمندسازی مادربزرگ‌ها، کاهش چشمگیر اضطراب در گروه مداخله به وجود آمد و اختلاف آماری بین دو گروه معنادار شد (0/000=p). نتیجه‌گیری: الگوی توانمندسازی خودمدیریتی که در مورد مادربزرگ‌ها اجرا شد، موجب کاهش اضطراب مادران نخست‌زا با نوزاد بستری گردید. این الگوی توانمندسازی را می‌توان در بخش‌های نوزادان و مراقبت‌های ویژه نوزادان مورد استفاده قرار داد.