تأثیر تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی رایج بر کیفیت زندگی وابسته به تندرستی بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای‌پس شریان کرونر

چکیده زمینه و هدف: کیفیت زندگی بیماران قلبی کاهش یافته و اطلاعات کمی درباره اثر تمرین تناوبی بر این مهم وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه‌ی هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد با تمرین تداومی رایج بر کیفیت زندگی بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای-پس شریان کرونر بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 بیمار قلبی مرکز قلب تهران که عمل جراحی پیوند بای پس شریانی کرونر بر روی آنها انجام شد به طور تصادفی به دو گروه برنامه‌ تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط (برنامه‌ی رایج) تقسیم شدند. برنامه گروه تناوبی شامل 6 تکرار 4 دقیقه‌ای با شدت 90 تا 95 درصد ضربان قلب حداکثر و گروه تداومی 60 تا 80 دقیقه با شدت 70 تا 85 درصد ضربان قلب حداکثر سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود. قبل و بعد از برنامه تمرینی کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه‌ی SF-36 ارزیابی شد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: عملکرد جسمانی و اجتماعی، سلامت روحی و سرزندگی به دنبال هر دو برنامه تمرینی افزایش معنی‌داری داشتند (05/0>P). عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی پس از تمرین تناوبی پر شدت زیادتر از تمرین تداومی متوسط شدت بود(05/0>P). تفاوت معنی‌داری بین نقش جسمانی و سلامت عمومی دو گروه تمرینی مشاهده نشد(05/0p>). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، برنامه‌ی تمرینی تناوبی با شدت زیاد نه تنها خطری را متوجه بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای پس شریان کرونر نمی‌کند، بلکه در برخی شاخص‌های کیفیت زندگی مثل عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی سودمندتر از تمرین تداومی متوسط شدت است. واژه‌های کلیدی: ورزش، کیفیت زندگی، بیماران قلبی با پیوند بای‌پس کرونر