تأثیر تغییر زاویه ی اعضاء قطری بر ضریب رفتار و منحنی شکنندگی فروریزش سازه های دایاگرید فولادی میان مرتبه

در مطالعه‌ی حاضر، اثر تغییر زاویه‌ی المان‌های قطری در ضریب رفتار، ظرفیت فروریزش و منحنی شکنندگی فروریزش سازه‌های دایاگرید فولادی بررسی شده است. برای این منظور، پس از تحلیل استاتیکی غیرخطی مدل‌ها در نرم‌افزار O‌p‌e‌n‌S‌e‌e‌s، ضریب رفتار این نوع سیستم سازه‌یی با روش پیشنهاد شده در ۱۹−A‌T‌C محاسبه شد. سپس، به منظور ارزیابی عملکرد لرزه‌یی و صحت‌سنجی ضریب رفتار محاسبه شده، نسبت به انجام تحلیل‌های دینامیکی غیرخطی افزایشی )I‌D‌A( اقدام و منحنی‌های شکنندگی فروریزش با استفاده از ۴۴ رکورد زلزله‌ی حوزه‌ی دور استخراج شدند. در ادامه، با کمک متدولوژی پیشنهاد شده در دستورالعمل ۶۹۵F‌E‌M‌A P- و با درنظر گرفتن عدم قطعیت‌های مختلف، اعتبار ضرایب عملکرد لرزه‌یی به کار گرفته شده کنترل شد. در فرایند مدل‌سازی، رفتار پس‌کمانش اعضاء قطری در نظر گرفته شد. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهند تأثیر تغییر زاویه‌ی المان‌های قطری در ضریب رفتار به نسبت ارتفاع به عرض سازه بستگی دارد. همچنین با افزایش زاویه‌ی اعضاء قطری، عدم قطعیت در داده‌های فروریزش کاهش می‌یابد.