تأثیر تعلق مکانی بر مشارکت ساکنین در احیای محلات بافت فرسوده (مطالعه موردی: محله صدره و سرفره کاشان)

مسائل مربوط به بافت­های فرسوده جزء یکی از مسائل مهم و اساسی در برنامه‌ریزی شهری می‌باشد که متاسفانه با گذشت مدت زمان طولانی و زیادشدن مشکلات، این بافت ها کمتر توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش سعی شده است به بررسی میزان تاثیر تعلق مکانی بر مشارکت  ساکنین در احیای محلات بافت فرسوده کاشان پرداخته شود. از آنجایی که مشارکت افراد محله یکی از مباحث سرنوشت‌ساز دیگر می‌باشد که می‌تواند در بهبود اوضاع محله و تخریب بناهای مهم نقش‌آفرینی نماید و در ادامه دلبستگی به مکان زندگی و احساس تعلق به آن در افراد این انگیزه و احساس مسئولیت را ایجاد می‌کند که جهت بهبود همه‌جانبه محیط سکونت تلاش نماید. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی می‌باشد که داده ها  به‌صورت میدانی جمع آوری و از طریق پرسشنامه به گردآوری نظرات مردم پرداخته شد. که جامعه آماری ما در این پژوهش مردم محلات صدره و سرفره و حجم نمونه بالغ بر 90 نفر  از اعضای این محلات می باشد، سپس در مرحله بعد برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش مورد نظر و همچنین سنجش روایی و پایایی پرسش نامه و محاسبه آلفای کرونباخ از نرم‌افزار SPSS  و از مدلسازی معادلات ساختاری AMOS برای بررسی روابط بین متغییرها استفاده گردید. نتایج حاصل از یافته های این پژوهش بیانگر این مطلب می‌باشد که تعلق مکانی با ضریب تأثیر مثبت و مستقیم (65/0) بر روی مشارکت ساکنین اثرگذار بوده و روابط معنی داری بین تعلق مکانی و مشارکت ساکنین برقرار می‌باشد. به‌عبارت‌دیگر افزایش میزان تعلق خاطر باعث افزایش مشارکت بین ساکنین برای بهبود وضع محله شده که به تبعبت از این عوامل زمینه ایجاد راهکارهای منطقی برای احیا و آبادانی مجدد این بافت­ها فراهم شده است.