تأثیر برنامه تمرین ورزش هوازی بر سلامت روان و نگرانی تصویر بدنی زنان دارای انگ چاقی

مقدمه: نه‌تنها خود چاقی، بلکه آورده­های چاقی نیز مسائلی مؤثر بر سلامت روانی و اجتماعی است که گاهی در کمک به افراد، بر درمان چاقی مقدم شمرده می­شوند. انگ چاقی به‌عنوان نگرش­های پیش­داورانه نسبت به افراد چاق که می­تواند با سلامت روان و نگرانی تصویر بدن زنان با انگ چاقی در ارتباط باشد، از آورده­های مقدم در درمان چاقی است. ورزش و به‌طور مشخص برنامه تمرین ورزش هوازی به‌عنوان تقویت­کننده­های کارکردهای روان­شناختی و فیزیولوژیک می­تواند عاملی مؤثر بر سلامت روان و نگرانی تصویر بدن زنان دارای انگ چاقی تلقی شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه تمرین ورزش هوازی بر سلامت روان و نگرانی تصویر بدن زنان دارای انگ چاقی انجام شد. روش: روش تحقیق حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش­آزمون –پس­آزمون تک­گروهی است. بدین منظور، 20 نفر زن جوان دارای انگ چاقی بر طبق مصاحبه تشخیصی DSM-5 برای اختلالات خوردوخوراک و پرسشنامه انگ-خود مرتبط با وزن (لیلس و همکاران، 2010) با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و در ابتدا و انتها برنامه تمرین ورزش هوازی با پرسشنامه سلامت عمومی-28 گویه (گلدبرگ و هیلر، 1979) و پرسشنامه نگرانی تصویر بدن (لیتلتون، 2005) ارزیابی شدند. یافته‌ها: با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تک و چند‌متغیری، نتایج نشان داد برنامه تمرین ورزش هوازی منجر به افزایش سلامت روان و کاهش نگرانی تصویر بدن زنان دارای انگ چاقی می­شود. نتیجه‌گیری: ازاین‌رو می‌توان نتیجه گرفت، برنامه­های ورزشی می­توانند در کنار مداخلات روان­شناختی، در انگ چاقی زنان و ابعاد مرتبط با آن تأثیرگذار باشند.