تأثیر اجرای مدل مراقبت پیگیر بر مدیریت خودمراقبتی بیماران نارسایی قلبی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده

پیش‌زمینه و هدف: مدیریت خود مراقبتی یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده در پیش‌آگهی بیماری نارسایی قلبی است که می‌تواند منجر به بهبود علائم ﺑﻴﻤﺎری، عملکرد و ﻛـﺎﻫﺶ مرگ‌ومیر در این بیماران گردد. مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر به‌کارگیری مدل مراقبت پیگیر بر مدیریت خود مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان عباسی میاندوآب انجام پذیرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 80 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بخش‌های قلبی به روش نمونه‌گیری تصادفی به دو گروه 40 نفری آزمون (مدل مراقبت پیگیر) و کنترل (مراقبت معمول) تقسیم شدند. در گروه آزمون، به مدت سه ماه از ابتدای فروردین تا انتهای خردادماه سال 1395 مدل مراقبت پیگیر اجرا و میزان مدیریت خود مراقبتی بیماران نارسایی قلبی دو گروه آزمون و کنترل در زمان‌های قبل و بعد از مداخله مورد مقایسه قرار گرفت. گردآوری داده‌ها با استفاده پرسشنامه دوبخشی مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه اختصاصی شاخص خود مراقبتی بیماران نارسایی قلبی انجام گردید. داده‌ها با استفاده نسخه 20 نرم‌افزار SPSS و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون‌های کای دو؛ تی مستقل و تی زوجی) مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره مدیریت خود مراقبتی قبل از اجرای مدل مراقبت پیگیر در گروه آزمون 69/14 ± 52/35 و در گروه کنترل 75/14 ± 00/33 بود که ازنظر آماری بین دو گروه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (451/0=P)؛ اما پس از اجرای مدل مراقبت پیگیر میانگین نمره مدیریت خود مراقبتی در گروه آزمون (06/15 ± 38/55) نسبت به گروه کنترل (24/10 ± 50/34) به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (0001/0≥P). بحث و نتیجه­گیری: بر اساس یافته‌های حاصل از مطالعه حاضر چنین نتیجه‌گیری می‌گردد که اجرای این مدل مراقبتی می‌تواند به مدیریت مؤثر خود مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مزمن منجر گردد.