تأثیر اجرای برنامه مدیریت استرس بر اضطراب و تاب آوری کارکنان فوریت پزشکی

مقدمه: اضطراب و استرس یکی از مشکلات عمده در زندگی روزمره کارکنان فوریت پزشکی محسوب می‌شود. تجربه این عوامل تنش زا و عوارض ناشی از آن، می‌توانند موجب کاهش کیفیت کار و تمایل به ادامه خدمت فرد گردند. یکی از استراتژیهای مقابله‌ای در زمان رویارویی با این شرایط، استفاده از رویکرد تاب آوری است این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مدیریت استرس بر میزان تاب آوری و اضطراب در پرسنل فوریت پزشکی طراحی و اجرا شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در فاصله زمانی سالهای 1396-1395 بر روی کارکنان فوریت پزشکی شاغل در 176 پایگاه شهری و جاده‌ای اورژانس 115 تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد اجرا گردید. برای افراد حاضر در گروه آزمودنی، هشت جلسه کارگاه آموزش مدیریت استرس 45 دقیقه‌ای برگزار گردید. قبل و بعد از مداخله پرسش‌نامه‌های تاب آوری کانر و داویدسون و پرسشنامه اضطراب اشپیل‌برگر برای هر دو گروه تکمیل شد. از آزمونهای آماری تی زوجی، تی مستقل، من ویتنی، ویکاکسون و آنالیز کوواریانس جهت مقایسه‌های درون و بین گروهی در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 استفاده گردید. یافته‌ها: در این پژوهش، 82 نفر از کارکنان فوریت پزشکی با میانگین سنی 4/3 ± 2/28 سال و سابقه کار 7/2 ± 2/5 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد آموزش مدیریت استرس در گروه آزمودنی، موجب افزایش معنادار نمره تاب‌آوری (001/0 > P)، کاهش میانگین نمره اضطراب آشکار (001/0 > P) و همچنین کاهش میانگین نمره اضطراب پنهان (001/0 > P) گردیده است. نتیجه گیری: آموزش مدیریت استرس می‌تواند در کاهش میزان اضطراب و افزایش تاب آوری کارکنان فوریت پزشکی نقش قابل قبولی ایفا نماید. از آنجا که کمتر شدن تنش شغلی این افراد می‌تواند باعث ارائه خدمات بهتر بالینی توسط آنها شود، لذا ضروری است از این استراتژی‌های مؤثر برای کاهش تنش شغلی و افزایش تاب اوری استفاده گردد.